Ασθενής

I dedicate this page to:

  • Those who care for others:

may always remember that it is an honor and a privilege to be allowed to share in others’ lives.

  • Those for whom we care:

May always be treated with respect and kindness.

Σε όλα τα σύγχρονα υγειονομικά συστήματα, εκείνο το οποίο αποτελεί κεντρικό άξονα λειτουργίας τους είναι ο άνθρωπος, δηλαδή ο ασθενής, με μία λέξη θα τα ονομάζαμε, ασθενο-κεντρικά

Με κέντρο τον ασθενή λοιπόν, και από τον ασθενή για τον ασθενή, θα έπρεπε να οργανώνονται υγειονομικά συστήματα, διατάσσοντας τις υγειονομικές μονάδες τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημοσίου τομέα εις τρόπο ώστε να προάγεται η δημόσια υγεία.

Ο ασθενής όμως, είναι μόνος του και κάθε φορά καλείται να πάρει αποφάσεις για την υγεία του, χωρίς δυνατότητα πληροφόρησης, χωρίς στήριξη, πιεσμένος οικονομικά και κοινωνικά, αντιμέτωπος με τη άσχημη συμπεριφορά ορισμένων επαγγελματιών υγείας και ιδιαίτερα ορισμένου Ιατρικού προσωπικού και από άλλους πολλούς εμπλεκόμενους στην υγεία.

Στη δημοκρατία ο πολίτης έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις και για τον περισσότερο  κόσμο υπάρχουν  μόνο υποχρεώσεις.

Όταν αρρωστήσει όμως και είναι ασθενής, τότε έχει διπλάσια δικαιώματα  και πολύ λιγότερες υποχρεώσεις.  Ποιος είναι όμως ο θεματοφύλακας αυτών των δικαιωμάτων του;

Η πολιτεία δια του Υπουργείου Υγείας

Τυπικά ναι, Νομικά ναι, ουσιαστικά όμως όχι.

Όταν ο ασθενής είναι πολίτης της δημοκρατίας, καταβάλει τις εισφορές του, φορολογείται, συμβάλει με τις δυνάμεις του στην ανάπτυξη και στην δημιουργία στην χώρα του και δικαιούται από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας ανεξάρτητα από την οικονομική του δυνατότητα, το χρώμα του , το επάγγελμα του , την εθνικότητα του , το θρήσκευμα του και λοιπών  άλλων χαρακτηριστικών να του προσφέρονται τα πιο κάτω εν συντομία .

  • Σύγχρονη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας με παροχή ποιοτικών υγειονομικών υπηρεσιών
  • Σύγχρονες μονάδες υγειονομικής φροντίδας των πασχόντων με χρόνιες παθήσεις και σπάνιες παθήσεις
  • Ένα σύστημα υγείας εστιασμένο στον άνθρωπο (ανθρωποκεντρικό) και όχι στους επαγγελματίες υγείας η στους διάφορους τεχνοκράτες
  • Προαγωγή της υγείας του μέσω προγραμμάτων προληπτικής υγείας ώστε εάν είναι δυνατόν να μην χρειάζεται ποτέ να επισκεφτεί τα νοσοκομεία
  • Η συμπεριφορά όλων των εμπλεκομένων στην υγεία (επαγγελματιών Υγείας, διοικητικών υπαλλήλων, διοικητικών, προϊσταμένων, διευθυντών κλ.) θα πρέπει να στηρίζεται στην κατανόηση και στον σεβασμό της προσωπικότητας του και όχι στην εκμετάλλευση της θέσης στην οποία βρίσκεται.
  • Κατανόηση και συναίσθηση του ανθρώπινου πόνου και ιδιαίτερα στα άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις και σπάνιες τα οποία γεννήθηκαν, χωρίς να το επιλέξουν , πάσχοντες και παλεύουν και θα παλεύουν όλα τα χρόνια για ποιότητα ζωής , διαχείριση της ασθένειας τους και της ίδιας του της ζωής
  • Ανάπτυξη και επέκταση της εκπαίδευσης στην υγεία και την κατάρτιση

Τέλος, το πιο σημαντικό, να ακούγεται η φωνή των ασθενών είτε σε ατομικό είτε σε ομαδικό είτε σε οργανωμένο επίπεδο.  Να στηρίζονται οι Μ.Κ.Ο στην υγεία και ιδιαίτερα οι Μ.Κ.Ο των ασθενών και να ακούγεται η φωνή τους, η άποψη τους διότι είναι τα άτομα που ξέρουν καλύτερα από όλους μας την ασθένεια και πως την βιώνουν.

Το σύστημα υγείας το ζουν καθημερινά με τις συγκεκριμένες συνθήκες λειτουργίας τους , αυτοί οι ίδιοι ανταπεξέρχονται μόνοι τους τα προβλήματα διαβίωσης και αντιμετώπισης της ασθένειας τους , ολομόναχοι ,  άντε κάποιοι «τυχεροί »  να γίνουν «Θέαμα» στα ΜΜΕ η σε καμία συγκέντρωση αξιωματούχων  η να ζητήσουν βοήθεια από καμία πορεία η ράδιο-μαραθώνιο και έτσι όλοι μας  να πάμε να κοιμηθούμε ήσυχοι ότι όλα είναι εντάξει.

Πιστεύω ότι  το ποιο σημαντικό που θέλει ο ασθενής είναι  να αντιμετωπίζεται από την πολιτεία με ισοτιμία και ισοπολιτεία και αυτό που θέλουν είναι πρόνοια και όχι ελεημοσύνη.

Κατά τη γνώμη μου, Μαραθώνιοι, Πορείες κλπ δρώμενα με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των ασθενών δεν είναι πρέπον σε μία σύγχρονη δημοκρατία.

Σε μια σύγχρονη δημοκρατία υπάρχει Σύστημα υγείας και κράτος πρόνοιας από την πολιτεία μέσω πόρων από τη σωστή και ορθολογιστική διαχείριση των οικονομικών της υγείας.  Οι ιδιώτες όταν θέλουν να δώσουν θα δώσουν και θέλω να επισημάνω τη μεγάλη ευαισθησία πολλών ανωνύμων χορηγών που δεν τους έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας χωρίς να αυτοπροβάλλονται , βοηθούν τους ασθενείς.

Εκείνο που θα πρέπει να γίνει κατανοητό και αποδεκτό είναι ότι δεν αποτελεί  πολιτική υγείας όταν κτίζουμε νέα νοσοκομεία πολυτελείας με σούπερ υπηρεσίες, με τα καλύτερα συστήματα με εντυπωσιακές ενάρξεις και εγκαίνια   για να πηγαίνουν οι ασθενείς για να γίνουν καλά, αλλά όταν γκρεμίζουμε τα νοσοκομεία, γιατί δεν θα τα έχουμε ανάγκη διότι δεν θα έχουμε ασθενείς και δεν θα χρειάζονται να  πηγαίνουν οι πολίτες σε αυτά.  Αυτό θέλουν οι ασθενείς, να μην γίνονται ποτέ ασθενείς, και όχι να πηγαίνουν σε ωραία νοσοκομεία.

Χρέος της πολιτείας δια μέσου της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα μέσα από ένα στρατηγικής σημασίας όραμα στην υγεία

Σήμερα διαθέτουμε αρκετή γνώση, πολύ καλούς κατά πλειοψηφία επαγγελματίες υγείας , οι εξελίξεις στην τεχνολογία μας επιτρέπουν να βελτιώσουμε ποιοτικά το επίπεδο υγείας των πολιτών και κατά συνέπεια την ίδια τη ζωή τους.  Απλά χρειάζεται όραμα και πολιτική βούληση κάτι που ποτέ δεν είχε η χώρα μας στον τομέα της υγείας, και όχι μόνο ,  και όποτε ξεκίνησε κάτι το σταματήσανε άρον άρον

Για να γίνει η κοινωνικό-οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας θα πρέπει να ξεκινήσει από την υγεία αν δεν ξέρετε πώς , απλά ρωτήσ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *